အပင္ရိွလို ့...အရိပ္ရိွတယ္....
အရိပ္ရိွလို ့နားခိုခြင့္ ရတယ္...
နားခိုခြင့္ ရလို ့ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္.....
စိတ္ခ်မ္းသာလို ့ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္...
ခရီးသည္ ေတြနားကာေန...
လမ္းေဘး ဇရပ္မထင္ပါနဲ ့...
လြမ္းေတး ဇာတ္လဲ မဆင္ပါနဲ. ...
ခ်မ္ေအးတဲ ့ အရပ္မွာ...
အတူေပ်ာ္ၾကည္နူးဖို ့...
လူေတာ္ေတြ ရည္စူး သမွ်...
အတူ အေဖာ္ေတြ ၾကည္နူး ရပါေစေတာ့ဆိုျပီး..
လို ရာ.. ခရီးမဆုံး ခင္...
ကိုယ္သာ အၾကီးဆုံး ဘုရင္ ကဲ ့သို ့..
စိတ္မထားၾကပါနဲ ့...
လိပ္ သြားရာ ေျခရာထင္ခဲ ့သလို...
ျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္တဲ ့ခရီး.....
ေနာက္ျပန္ကာ ၾကည့္လိုက္မယ္...
ငါတို ့ေျခရာ ငါတို ့ျမင္ပါေသာ္လဲ...
ျမင္ေသာ အတိတ္...
ထင္ေသာစိတ္နဲ ့...
ခင္ေသာမိတ္ သူငါတို ့...
တစ္မ်ိဳး အျမင္စိတ္မမွားရေအာင္..
ဒို ့အျမင္ ဒို ့ဘုရားနဲ ့...
ဒို ့သြားတဲ ့လမ္း ဒို ့စခန္းကို..
ဒို ့ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာက္...
ဒို ့ ေရာက္ရမည္။
*********
ေမာင္လြမ္းဆု..
ူအယ္ထူးေရ..မင္းဘေလာ့ေလးထဲ၀င္ၾကည့္ၾကည့္ခ်င္းပဲ
ReplyDeleteဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿဖစ္တယ္..သေဘာက်တယ္ကြာ..
မင္းေတာင္အရမ္းတိုးတက္သြားၿပီ..ဘေလာ့ေတြေတာင္
ကိုယ့္ဘာသာလုပ္နိုင္ေနၿပီ..ေလးစားပါတယ္..
ဂုဏ္လဲယူပါတယ္ညီေလးရယ္.. congratulation ပါကြာ..
အခုလို႔ လာဖတ္သြားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteအခုလို႔ လာဖတ္သြားလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ
ReplyDelete