သို ့/ အခ်စ္ေရ.....

တိမ္ေတာက္ ေနတဲ ့ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္..
ဆည္းဆာမေရာက္ခင္ ေနေစာင္းတဲ ့အခ်ိန္..
တိမ္ျပိဳလုလု မိုးတိမ္အစုေတြ ငိုေၾကြးၾကေတာ့ မယ္...
ငိုျခင္းမေရာက္ ခင္ ေဆြးျခင္းေတြ သယ္ေဆာင္လာတဲ ့ ေျမာက္ေလနုနု..
ဘာဥတုရယ္ လို ့အတိက် မသိခဲ ့ရေပမဲ ့..
ငိုခ်လိုက္တဲ ့ မ်က္၀န္းတစ္စုံေၾကာင့္  မိုးဥတု ျဖစ္နိုင္ေခ်ရဲ ့..။

ကိုယ့္အေတြး ကိုယ္စီနဲ ့ အညိဳေရာင္ မိုးတိမ္ေတြ မျပိဳခင္..
တစ္ေန၀င္ ဟိုဥၾသ က လြမ္းေမာစြာဆိုျပလိုက္တဲ ့သီခ်င္းေၾကာင့္..
အိုကြယ္ ေႏြဥတုမ်ားျဖစ္ေနသလား..။

အခါလြန္ အခ်ိန္ေနွာင္းခဲ ့လို ့ ေဟမာန္ ေဆာင္းရယ္က ဘယ္မွန္းမသိ..
ျမန္မာျပည္ရဲ ့ တစ္ေနရာ ကိုယ့္ ခ်က္ျမဳပ္ရာေနရာ ေဒသဆီက..
ေႏြလ ေတြအမ်ဳိးမ်ိဳးေျပာင္း မိုးေဆာင္းေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ လည္ခဲ ့ျပီ...။

ယၡဳ ေရာက္ေနရာ ဒီအရပ္မွာေတာ့ ေနပူရင္းမိုးရြာ မိုးရြာရင္ ေနပူနဲ ့...
ဘာဥတုမွန္း လည္း...မသိခဲ ့တာၾကာျပီ..
စိတ္ကူးယဥ္ အေတြးစခန္း နဲ ့ ျပည္ျမန္မာျပန္လမ္းရယ္က..
ပိေတာက္ပန္းေတြ ၾကိဳ.. ေႏြခိုတိမ္ေဟာင္းေတြ က..
မိုးရာသီေျပာင္းျပီး..ေဆာင္းတမီးလႈံ ခ်စ္သူရင္အုံ ခိုလုႈံဖို ့အတြက္...
တစ္ေန ့ေတာ့ ျပန္လာခဲ ့မယ္ခ်စ္သူ.....။
 ေမာင္လြမ္းဆု

မဆုံးေသးတဲ ့စခန္းဆီသို ့...

ေန ့ရက္တိုင္းဟာ  အာကာသေတြ ဆီေရာက္ျပီး..
အေပါက္ရွာေနတဲ ့ ထြက္ေပါက္ေတြ..တံခါးမရိွဘူး..
ေန ့တစ္ေန ့ ရဲ ့ အျဖစ္ပ်က္ေတြဟာ..
သဘာ၀ဆန္ဆန္ ရိွေန ေပမဲ ့..
ေလာက ရဲ ့စကၠန္ ့တံေတြ က ကမာၻကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာပတ္ခဲ ့ျပီ..

ေနာက္က်ျခင္း ဆုံးရႈံးျခင္းေတြဟာ...
ၾကယ္ေၾကြ ညေတြ နဲ ့ အေပ်ာ္ဖက္ျပီး..
ေရာ္ရြက္ေတြ ေၾကြေနခိုက္..
ေဆာင္းအေၾကြေႏြတစ္မိုးေၾကာင့္..
အျဖစ္ပ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးဟာ...
ဥၾသတြန္စရာမလိုေတာ့ဘူး..

ကိုယ့္အမွားကို ကိုယ္တိုင္မသိခဲ ့လို ့ ..
ေနာင္ဆိုတဲ ့ေန ့ရက္တိုင္းမွာ..
ဒဏ္ရာဆိုတဲ ့ အားအင္တစ္ခြက္နဲ ့
အသက္ဆက္ျပီး..
ေဗဒါက ကုန္းေပၚတက္လို ့..
အသက္ဆက္မယ့္ ဒီလမ္းမွာ..
ဘယ္ပန္းမွ ငါကို အမွီေစရဘူးတဲ ့..
ဒီလမ္းနဲ ့ ဒီစခန္း ပန္းေဗဒါ ေရမရိွလည္း..
ဇြဲရိွရိွေလွ်ာက္လိုက္တာ..ကုန္းတစ္ေနရာ..
ေဗဒါပန္းက ဥယ်ာဥ္ၾကီးျဖစ္လို ့..

ေႏြကိုမေၾကာက္ ေလကို မေၾကာက္ေပမဲ ့..
တံခါးေခါက္သံ ေနာက္ဆုံးလမ္းမွာ..
ေသျခင္းစခန္းေတြဆီသို ့......
အသြားအလာမတူၾကေပမဲ ့..
သူသြား ကိုယ္လိုက္..
ဘယ္အေ၀းၾကီးကိုမွ မၾကည့္ဘဲ..
မင္းသြားေနခိုက္ငါတစ္ေန ့လိုက္ရမယ္..
ငါသြားေနခိုက္ မင္းလဲ တစ္ေန ့လိုက္ရမယ္...

ေမာင္လြမ္းဆု..