အခုေတာ ့သူနဲ ့က်ေနာ္ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ခဲ ့ၾကျပီေလ။
က်ေနာ္အားလုံးကို ေတြးတတ္ျမင္တတ္ေနျပီ က်ေနာ္ဟာ
တကယ္ေတာ့စိတ္ကူးနဲ ့လြမ္းတတ္ေသာသူမဟုတ္ပါ။
အခ်စ္ကို လမ္းျပၾကယ္အျဖင့္ ေျမာက္အရပ္ကဓူ၀ံၾကယ္ဆီမွာက်ေနာ္
္
... ဆိုရင္ အဲဒီအရပ္ကိုက်ေနာ္ေရာက္ေအာင္သြာ
သူမနဲ ့ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းလို ေနလာခဲ ့ၾကေပမယ့္
့္
တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ေယာက္ အနက္ရိႈင္းဆုံးဆိုတဲ ့ရင္ထဲက
ေထာင့့္္တစ္ေနရာမွာေတာ့ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက
အခ်စ္လြန္းေတြ တင္မိေနၾကပါျပီ။ က်ေနာ္ကသူမကိုဖြင့့္္မေျပာ
ခဲ ့သလို သူမလည္း က်ေနာ္ဖြင့့္္ေျပာလာမယ့့္္စကားက
္
ေယာက္ပါ။ သူမအိမ္ကို ေန ့စဥ္အလည္သြား ျပီးရင္ခုန္သံေတြ စည္းခ်က္က်ေနတာေလးက က်ေနာ္တို ့နွစ္ေယာက္ကို ၾကည္နူးေစခဲ ့ပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ သူမနဲ ့က်ေနာ္ လမ္းအတူေလွ်ာက္ေနခ်ိန္ သူမကိုရယ္စရာ
စကားေလးေတြ ေျပာျပခဲ ့ေပမယ့္ သူမရဲ ့တည္ျငိမ္တဲ ့အျပဳံးေလေတြက
က်ေနာ္ကိုဖမ္းစားေစခဲ ့တယ္။
နွလုံးသား နဲ ့ပတ္သက္လို ့ ဘာမွမသိတဲ ့ကေလးဘ၀ေလးကို ျပန္လိုခ်င္မိတယ္။
က်ေနာ္ အခ်ိန္တိုင္း လိုလို ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ ့စကားကို သူမကို ဘယ္လိုဖြင့္
့္
ေျပာရမလည္း ဆိုတာကိုဘဲ စဥ္းစားေနခဲ ့ရတယ္။
ဒီေန ့သူမကို က်ေနာ္နွင္းဆီပန္းေလးေပးမယ္လို ့စိတ္ကူးခဲ ့ပါတယ္။
ဒါဟာမထမဆုံးေျခလွမ္းေလးပါဘဲ.။
က်ေနာ္ေပးတဲ ့နွင္းဆီပန္းေလးကို သူမနဲ ့က်ေနာ္နွစ္ေယာက္အတူနမ္း
လို ့အရမ္းေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ……….။
သူမ စကားအသံေၾကာင့္ က်ေနာ္သတိတစ္ခ်က္ျပန္၀င္လာခဲ ့ရတယ္။
“….ဟိတ္…နင္ ့ေနာက္မွာ ဘာပါလည္း ေျပာ…….”
သူမရဲ ့မ်က္နွာေလးကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္စိတ္ကူးမွ်သာ…….။
သူမအိမ္အျပန္လမ္းေလးထိလိုက္ပို ့ခဲ့တယ္။
သူမရဲ ့နုတ္ဆက္အျပဳံး မ်က္လုံးေလးေတြက က်ေနာ္ကို ညစဥ္အိပ္မက္ေစခဲ ့ပါတယ္။
ဒီေန ့ဘဲ သူမကို က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တယ္လို ့ဖြင့့္္ေျပာလိုက္တဲ ့အခ်ိန္မွာဘဲ။
သူမက်ေနာ္ရင္ခြင္ထဲကိုတိုး၀င္လာ
“….ငါေလ နင့္္ ့ဆီက အခုလိုစကားဘယ့္္ေန ့ ၾကားရမလည္း ဆိုတာေစာင့့္္ေမွ်ာ္ခဲ ့ရတာၾကာပါျပီ….”
“ဒို ့နွစ္ေယာက္ဘယ္ေတာ့ မွ မခြဲေၾကးေနာ္….ငါေလ…နင့့္္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္္ သိလား….”
အခုေတာ့ က်ေနာ္တို ့နွစ္ေယာက္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ ့ၾကျပီေပါ ့။
ၾကည္နူးမူေတြ ရခဲ ့သလို ေပ်ာ္ရႊင္မူေတြလည္း ရခဲ ့ပါျပီ။
သူမနဲ ့က်ေနာ္ မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့ေတြမွာ သူမက်ေနာ္အေၾကာင္းေတြ ေတြးေနသလို။
က်ေနာ္လည္း သူမအေၾကာင္းေတြ ေတြးေနရတယ္ေလ။
အခုေတာ ့ က်ေနာ္တို ့ နွစ္ေယာက္ရဲ ့အခ်စ္ေတြလမိုက္ညျဖစ္ခဲ ့ရျပီေပါ ့။
သူမ ေက်ာင္းဆရာမအျဖစ္နဲ ့ နယ္ကို သြားရေတာ့မယ္ေလ။
လြမ္းေဆြးမူေၾကကြဲမူေတြနဲ ့အတူ နုတ္ဆက္အနမ္းေလးနဲ ့ ခြဲခဲ့ရျပီေပါ ့။
ဒီလိုနဲ ့ က်ေနာ္တို ့နွစ္ေယာက္ တစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္အဆက္အသြယ္မရျဖ
့
သူမကို လြမ္းတဲ ့စိတ္နဲ ့အရူးတစ္ေယာက္မပါ ျဖစ္ခဲ ့ရတယ္။
သူမျပန္လာတယ္ၾကားလို ့ အျပဳးနဲ ့ၾကိဳျပီးလက္ေဆာင္ေလးေပးမယ္အခ်ိ
ျမင္လိုက္ရတဲ ့ျမင္ကြင္းက
“…….ဒါကေတာ့ …မၾကာခင္ က်မနဲ ့ လက္ထပ္ေတာ့ မယ့္ သူပါ…..”
ရက္ဆက္လိုက္တာခ်စ္သူရယ္…….
မင္း ငါ ့ကို အခုလို တစ္ေန ့ေန ့မွာ ထားခဲ ့မွာဆိုတာကို
ငါၾကိဳသိခဲ ့ရင္္ တစ္ခ်ိန္က မင္းေမွ်ာလင့္္ခဲ ့တဲ ့ငါဆီက ဘယ္ေန ့ၾကားရမလဲဆိုတဲ့ (ခ်စ္တဲ ့စကားကို)
ငါဒီေန ့ဒီအခ်ိန္ထိမေျပာခဲ ့ပါဘူး ကြာ……..
******************************
ေမာင္လြမ္းဆု
No comments:
Post a Comment