လူသားေတြ စိတ္ေကာင္းေတြေပ်ာက္..
ကမာၻၾကီးက အတိတ္ေဟာင္းေတြေဖ်ာက္လို ့...
အရိပ္ေကာင္းေတြေအာက္မွာ ကမာၻပ်က္လို ့အသက္ထြက္ခဲ ့ရျပီ...
ဒို ့ေတြရဲ ့ကမာၻ ဒီအိမ္ရာၾကီးမွာ..
ဒို ့ေတြ ရဲ ့အသက္ သူ ့အတြက္မ်ား ျဖစ္ခဲ ့ေလသလား...
လွံသြား ရာေျမနိမ့္ ခဲ ့ရတဲ ့လူေတြ...
ကံတရားရဲ ့ အနိမ့္ျမင့္ လမ္းမွာ..
သူတို့ေတြ ဖိနပ္ျပတ္လို ့..
ခရီးမဆုံးခင္နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ၾကျပီ..
မျပီးဆုံးတဲ ့ ကံတရားကို လွံဖ်ားကို အဆိပ္လူးျပီး..
ကမာၻၾကီးက ပစ္မွတ္ထားလို ့ ..
လုပ္ရက္လိုက္ေလျခင္း...
ရိွပါေစေတာ့ ရိွေစေတာ့ ကမာၻၻၾကီးေရ...
ကံတရားရဲ ့လွံဖ်ား မွာ ကမာၻၾကီးရဲ ့အဆိပ္လူးမွ်ားက ..
သူတို ့ေတြ ရဲ ့အသက္ဖ်ားကို ထိခဲ ့ရျပီေလ...
အို...ကမာၻၾကီးေရ...
နာၾကီး၍ လည္း ဒို ့ေတြမေနခ်င္ေတာ့ ပါ..
လာျပီးရင္ ျပန္ရမယ္ဆိုတာ...
ဓမၼတာ ဘဲ ေလ....။
ေမာင္လြမ္းဆု
No comments:
Post a Comment