အဲဒီေန ့ကေပါ ့....တိမ္ျပာေတြ မညိဳဘဲ ငိုခဲ ့ရတယ္...
ေလညွင္း ေတြျငိမ္သက္ လမ္းမထက္က မ်က္ရည္စက္ေတြနဲ ့..
ကမာၻၾကီးတုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား...ကမ္းပါးေတြျပိဳျပီး..
ေနမညိဳ လမေပ်ာက္ဘဲ ညေရာက္ခဲ ့ရတယ္ ေန ့..
အသည္းလိႈိက္ အူလိႈက္ ရင္ကိုပိုက္ ငိုရိႈက္တဲ ့အသံေတြ..
ကမာၻတစ္၀ွမ္း ပ့်ံနွံ ့ကာဂယက္ရိုက္..အာဏာရမၼက္အတြက္..
မိုက္လိုက္တဲ ့ လူတစ္သိုက္ရယ္ေၾကာင့္..
ဒို ့ဗမာ ကမာၻပ်က္သလို ဟိုတစ္ခ်ိန္ ေန ့ရက္အိုကိုေတာ့ ဒီေန ့အထိမေမ ့နိုင္ခဲ ့..
၀မ္းနည္းခံခက္ဖြယ္ရာ အျဖစ္ဆိုးနဲ ့ ဇူလိူင္ရယ္တစ္ဆယ့္ကိုး ကို..
ေစာဂဠဳန္ အမ်ိဳးယုတ္ေၾကာင့္ ေျပာမကုန္က်န္ရစ္ခဲ ့တဲ ့ေန ့..
ဟိုတုန္းက အဲဒီေန ့ ခုမ်ားေတာ့ ဒီေန ့..
မေမ ့ရက္စရာကမာၻပ်က္လို ့..
ျမန္မာလက္ေတြ လက္မ ေပ်ာက္ခဲ ့ရတဲ ့ေန ့...
ေမာင္လြမ္းဆု
ၾကယ္ျမင္ ။လ ျမင္
ReplyDeleteလတာျပင္, မွ
နိဳးထေခါင္မိုး
အေမွာင္းဆိုးက
ငါတို႔ေတြ လြတ္ဖို႔ရာက
မေဝးေတာ႔ပါဘူး.....
သူငယ္ခ်င္းရယ္.....
(ျပန္ဆုံၾကမယ္.....သူငယ္ခ်င္း)